Na 5 probeergezinnen komt er op een dag een jonge koppel uit Gent op bezoek bij de familie Maes waar ik op vakantie was... eigenlijk een afspraak tussen volwassen mensen. Zij komen mij halen als probeerouders en zien of de klik deze maal zal lukken. Niet zo eenvoudig, vooral daar mijn Nederlands nog niet zo goed was.
Maar wonderwel, het klikte, zij willen het proberen met mij. Ik word daar met open armen ontvangen. Ik krijg een heel nieuwe blanke familie rond mij. Ik mag ze zelfs Ma en Pa noemen en heb nu zelfs pepee's en memee's, tantes en nonkels. Het zijn er zoveel dat ik steeds moet vragen hoe hun namen zijn. Ik ben eigenlijk een beetje de chouchou van iedereen. Ik was het klein zwartje dat in werkelijkheid niet zwart was. Ik sprak niet veel, ik kon eigenlijk niet anders, ik sprak geen duidelijk Nederlands. Ik heb wel vlug de Nederlandsetaal geleerd dank zij drie studenten die op kot zaten bij mijn pleegouders: Leo, Albert en Thilo. Mijn pleegmoeder was een echte kotmadam. Zij zorgde voor de studenten al waren het haar eigen kinderen.

Er is een probleem... wat is mijn naam eigenlijk… ik weet het zelf niet zogoed, ik twijfel. Ik had in Rwanda al zoveel namen gehad! En ik heb geen documenten, alles is nog in Villa Bambino. En ik moet ingschreven worden in een school.  Leon Leopold klinkt niet echt familiaal  genoeg in België. Ik word ingeschreven in het Sint-Lievens college in Gent onder een andere naam. Ik ben een tijdje Leo Claus.
Ik mag me van mijn pleegouders aansluiten bij de Scouts... de Gentsepoorters. Wat een ervaring, daar voel ik mij voor het eerst echt aanvaard. Ik kan vlug lopen ben sportief. Ik heb nog veel moeite met de voorzetwoorden... de, het , hij en zij. Maar dat is geen belemmering , ik leer vlug bij en voel mij stillaan een echte belg... een Vlaming die ook frans spreekt en bruin is. Waw... een unicum. Op kamp mag ik de kok zijn van de patrouille zijn, een bruine kok is hip. Mijn totemnaam is 'Tamme Hert'. Heel passend , al zeg ik het zelf.
Ik doe aan echte sport... atletiek, en ben aangesloten bij de toenmalige 'Gantoise' ik ben een van de betere. Ik bereid mij voor op het Belgisch veldloopkampioenschap bij de scholieren....  wat een teleurstelling ik mag niet mee doen, want ik ben geen echte belg, ik heb geen nationaliteit.... wie ben ik eigenlijk?
Ik had een heel fijne jeugd dank zij de scouts en mijn nieuwe pleegouders en de hele Belgische familie.  Blanke vader & moeder ... blanke broer    ...  blanke groot-ouders enz.... ik voelde mij nu ook blank. Ik werd iemand, dankzij hen allemaal. Als ik uitgemaakt wordt voor zwarte reageer ik gewoon met te zeggen dat ze beetje kleurenblind zijn.
Ik heb geluk gehad  … heel veel geluk!